Introduction: The following note was added in the edition of the text:

“NOTA EDITORIS. Regula Carmelitis data est ab Alberto patriarcha Hierosolymitano anno incerto inter 1206 et 1214. Primam approbationem S. Sedis obtinuit die 30 Ianuarii 1226 ab Honorio lII; confirmata deinde fuit a Gregorio IX die 6 Aprilis 1229 et iterum ab Innocentio IV, die 8 Iunii 1245.

Idem Innocentius IV, rogatus ab ipsis Carmelitis, die 1 Octobris 1247 Regulam Æ declaravit, correxit ac mitigavit, ut eam condicionibus Occidentis adaptaret. Textus innocentianus confirmatus est ab Alexandro IV die 3 Februarii 1256, Urbano IV die 22 Maii 1262 et Nicholao IV die 1 Iulii 1289.

Rogatu capituli generalis Ordinis, Eugenius IV, sub dato diei 15 Februarii 1432, quin textum Regulae tangeret Carmelitis concessit horis congruis manere et deambulare a in eorum ecclesiis et illarum claustris ac per earum ambitus, necnon facultatem carnes comedendi tribus diebus in hebdomada. Hanc ultimam concessionem, una cum facultate dispensandi a ieiunio relicta iudicio Prioris generalis, ampliarunt Pius II die 5 Decembris 1459 et Sixtus IV die 29 Novembris 1476.

Textus Regulae qui hic editur desumitur ex bulla Innocentii IV, cuius registrum in Archivo

Vaticano asservatur (Reg. Vat. 21, ff. 465v-466r): est textus omnium antiquissimus eorum quos habemus. Ibi non habentur divisiones in capita neque tituli variarum partium, hic ponuntur (litteris cursivis) usu apud nos recepto inde a tempore Prioris generalis Ioannis Baptistae Caffardi (1586).

Etiam adaptantur ad morem hodiernum litterae maiusculae et signa interpunctionis; cetera manent uti iacent.”

REGULA ORDINIS FRATRUM BEATISSIMAE

VIRGINIS MARIAE DE MONTE CARMELO

Prologus

Albertus, Dei gratia Ierosolimitane Ecclesie vocatus patriarcha, dilectis in Christo filiis B. et ceteris heremitis qui sub eius obedientia iuxta Fontem in monte Carmeli morantur, in Domino salutem et Sancti Spiritus benedictionem. Multipharie multisque modis sancti patres instituerLmt qualiter quisque, in quocumque ordine fuerit, vel quemcumque modum religiose vite elegerit, in obsequio Ihesu Christi vivere debeat, et eidem fideliter de corde puro et bona conscientia deservire. Verum, quia requiritis a nobis, ut iuxta propositum vestrum tradamus vobis vite formulam, quam tenere in posterum debeatis.1

Caput I: De Priore habendo et tribus sibi promittendis

Illud in primis statuimus, ut unum ex vobis habeatis Priorem, qui ex unanimi omnium assensu, vel maioris et sanioris partis, ad hoc officium eligatur; cui obedientiam promittat quilibet aliorum, et promissam studeat operis veritate servare cum castitate et abdicatione proprietatis.

Caput Il: De receptione locorum

Loca autem habere poteritis in heremis vel ubi vobis donata fuerint, ad vestre religionis observantiam apta et commoda, secundum quod Priori et fratribus videbitur expedire.

Caput lII: De cellulis fratrum

Preterea, iuxta situm loci quem inhabitare proposueritis, singuli vestrum singulas habeant cellulas separatas, sicut per dispositionem Prioris ipsius, et de assensu aliorum fratrum vel sanioris partis, eedem cellule cuique fuerint assignate.

Caput IV: De communi refectione

Ita tamen ut in communi refectorio ea que vobis erogata fuerint, communiter aliquam lectionem sacre scripture audiendo, ubi commode poterit observari, sumatis.

Caput V: De non mutando nec permutando cellulas

Nec liceat alicui fratrum, nisi de licentia Prioris, qui pro tempore fuerit, deputatum sibimutare locum, vel cum alio permutare.

Caput VI: De cellula Prioris

Cellula Prioris sit iuxta introitum loci, ut venientibus ad eundem locum primus occurrat; et de arbitrio et de dispositione ipsius postmodum que agenda sunt cuncta procedant.

Caput VII: De mansione in cellulis

Maneant singuli in cellulis suis, vel iuxta eas, die ac nocte in lege Domini meditantes, et in orationibus vigilantes, nisi aliis iustis occasionibus occupentur.

Caput VIII: De horis canonicis

Hii, qui horas canonicas cum clericis dicere norunt, eas dicant secundum constitutionem

sacrorum patrum et Ecclesie approbatam consuetudinem. Qui eas non noverunt, vigintiquinque vicibus Pater noster dicant in nocturnis vigiliis, exceptis dominicis et sollempnibus diebus, in quórum vigiliis predictum numerum statuimus duplicari, ut dicatur Pater noster vicibus quinquaginta. Septies autem eadem dicatur oratio in laudibus matutinis. In aliis quoque horis septies similiter eadem sigillatim dicatur oratio, preter officia vespertina, in quibus ipsam quindecies dicere debeatis.

Caput IX: De non habendo proprium

Nullus fratrum aliquid esse sibi proprium dicat, set sint vobis omnia communia et distribuatur unicuique per manum Prioris, id est per fratrem ab eodem ad idem officium deputatum, prout cuique opus erit, inspectis etatibus et necessitatibus singulorum. Asinos autem sive mulos, prout vestra expostulaverit necessitas, vobis habere liceat, et aliquod animalium sive volatilium nutrimentum.

Caput X: De oratorio et de audienda Missa quotidie

Oratorium, prout comodius fieri poterit, construatur in medio cellularum, ubi mane per singulos dies ad audienda missarum sollempnia convenire debeatis, ubi hoc comode fieri potest.

Caput XI: De capitulo et correctione fratrum

Dominicis quoque diebus vel aliis, ubi opus fuerit, de custodia ordinis et animarum salute tractetis; ubi etiam excessus et culpe fratrum, si que in aliquo deprehense fuerint, caritate media corrigantur.

Caput XII: De ieiunio

Ieiunium singulis diebus, exceptis dominicis, observetis a festo Exaltationis sancte Crucis usque ad diem dominice Resurrectionis, nisi infirmitas vel debilitas corporis aut alia iusta causa ieiunium solvi suadeat, quia necessitas non habet legem.

Caput XIII: De abstinentia carnium

Ab esu carnium abstineatis, nisi pro infirmitatis vel debilitatis remedio sumantur. Et quia vos oportet frequentius mendicare itinerantes, ne sitis hospitibus onerosi, extra domos vestras sumere poteritis pulmenta cocta cum carnibus; sed et carnibus supra mare vesci licebit.

Caput XIV: De armis spiritualibus

Quia vero temptatio est vita hominis super terram, et omnes qui pie volunt vivere in Christo persecutionem patiuntur, adversarius quoque vester diabolus, tanquam leo rugiens, circuit querens quem devoret, omni sollicitudine studeatis indui armatura Dei, ut possitis stare adversus insidias inimici. Accingendi sunt lumbi cingulo castitatis muniendum est pectus cogitationibus sanctis, scriptum est enim: cogitatio sancta servabit te. Induenda est lorica iustitie, ut Dominum Deum vestrum ex toto corde et ex tota anima et ex tota virtute diligatis, et proximum vestrum tanquam vos ipsos. Sumendum est in omnibus scutum fidei, in quo possitis omnia tela nequissimi ignea extinguere: sine fide enim impossibile est placere Deo. Galea quoque salutis capiti imponenda est, ut de solo Salvatore speretis salutem, qui salvum facit populum suum a peccatis eorum. Gladius autem spiritus, quod est verbum Dei, habundanter habitet in ore et in cordibus vestris; et quecunque vobis agenda sunt, in verbo Domini fiant.

Caput XV: De assiduitate operationis ad evitandam otiositatem

Faciendum est vobis aliquid operis, ut semper vos diabolus inveniat occupatos, ne ex

ociositate vestra aliquem intrandi aditum ad animas vestras valeat invenire. Habetis in hoc beati Pauli apostoli magisterium pariter et exemplum, in cuius ore Christus loquebatur, qui positus est et datus a Deo predicator et doctor gentium in fide et veritate quem si secuti fueritis, non poteritis aberrare. In labore, inquit, et fatigatione fuimus inter vos nocte ac die operantes, ne quem vestrum gravaremus: non quasi nos non habeamus potestatem, sed ut nosmetipsos formam daremus vobis ad imitandum nos. Nam, cum essemus apud vos, hoc denuntiabamus vobis: quoniam si quis non vult operari non manducet. Audivimus enim inter vos quosdam ambulantes inquiete, nichil operantes. Hiis autem, qui eiusmodi sunt, denuntiamus et obsecramus in Domino Ihesu Christo, ut cum silentio operantes suum panem manducent: hec via sancta est et bona; ambulate in ea.

Caput XVI: De silentio

Commendat autem Apostolus silentium, cum in eo precipit operandum et quemadmodum propheta testatur: cultus iustitie silentium est; et rursus: in silentio et spe erit fortitudo vestra. Ideoque statuimus ut dicto completorio silentium teneatis usque ad primam dictam sequentis diei. Alio vero tempore, licet silentii non habeatur observatio tanta, diligentius tamen a multiloquio caveatur, quoniam sicut scriptum est, et non minus experientia docet, in multiloquio peccatum non deerit; et qui inconsideratus est ad loquendum sentiet mala. Item, qui multis verbis utitur, ledit animam suam. Et Dominus in evangelio: de omni verbo otioso, quod locuti fuerint homines, reddent rationem de eo in die iudicii. Faciat ergo unusquisque stateram verbis suis, et frenos rectos hori suo, ne forte labatur et cadat in lingua, et insanabilis sit casus eius ad mortem. Custodiens cum propheta vias suas, ut non delinquat in lingua sua, et silentium in quo cultus iustitie est, diligenter et caute studeat observare.

Caput XVII: De humilitate ad Priorem exhortatio

Tu autem, frater B. et quicunque post te institutus fuerit Prior, illud semper habeatis in mente, et servetis in opere, quod Dominus ait in evan elio: Quicumque voluerit inter vos maior fieri, erit minister vester, et quicunque voluerit inter vos primus esse, erit vester servus.

Caput XVIII: De honorando Priorem ad fratres exhortatio

Vos quoque, ceteri fratres, Priorem vestrum honorate humiliter, Christum potius cogitantes quam ipsum, qui posuit illum super capita vestra, et ecclesiarum prepositis ait: Qui vos audit, me audit, qui vos spernit, me spernit, ut non veniatis in iudicium de contemptu, sed de obedientia mereamini eterne vite mercedem. Hec breviter scripsimus vobis, conversationis vestre formulam statuentes, secundum quam vivere debeatis. Si quis autem supererogaverit, ipse Dominus, cum redierit, reddet ei; utatur tamen discretione, que virtutum est moderatrix.